همانا خدا را بندگانى است که آنان را به نعمتها مخصوص کند ، براى سودهاى بندگان . پس آن نعمتها را در دست آنان وا مى‏نهد چندانکه آن را ببخشند ، و چون از بخشش باز ایستند نعمتها را از ایشان بستاند و دیگران را بدان مخصوص گرداند . [نهج البلاغه]
 
دوشنبه 85 شهریور 20 , ساعت 5:14 عصر

او در دل می نشیند چون تنها عضو بدن است که نشان از خدا دارد.

او هنوز هم سالهاست به دنبال بهانه ای برای دیدن خدا می گردد.

اما رویش نمی شود با او رودررو شود. به همین دلیل از دریچه قلبت یواشکی به او می نگرد.او نیک می داند دل جای اوست.

خدایی که آدما رو همه ز یک گل آفرید                                   جایی می خواست واسه خودش تو سینه ها دل آفرید

او قسم خورده است دلها را تسخیر کند.



لیست کل یادداشت های این وبلاگ